Ondanks alle bezwaren tegen de schending van onze privacy (en de ondeugdelijke bescherming van de gebruikte chips), is het College Bescherming Persoonsgegevens nu toch accoord gegaan met de OV-chip, omdat "de bedrijven zich [beroepen] op wetenschappelijk onderzoek dat het belangrijk is voor klanttevredenheid en winst om mensen van informatie te voorzien" [en iedere inwoner van de o-zo vrije Europese Unie weet dat voor de winst alles moet wijken!] (zie Webwereld van 27 october) en vanaf begin 2009 kun je in Rotterdam zelfs al niet meer met een strippenkaart in de bus of tram (Webwereld van 30 october).
Nadat iedereen met een GSM-telefoon al binnen heel Europa (en wie weet hoeveel verder) gevolgd kan worden, terwijl van iedereen in ieder geval bij de banken geregistreerd wordt (en in theorie zou de overheid deze gegevens kunnen opeisen) wanneer en waar we onze pinpas gebruiken, terwijl iedereen met een nummerbord op zijn voertuig (brommer, motor, auto) via een van de vele camera's geregistreerd kan worden (al is het hier gelukkig nog niet zo erg als in Groot-Brittannië), wordt ons reisgedrag binnenkort ook al gevolgd via onze OV-chipkaart. Je kunt ook een anonieme OV-chipkaart kopen, maar die is duurder, en als je daarbij met een pinpas betaalt, is het ook nog maar een klein kunstje om die anonieme kaart aan je niet-anonieme pinpas te koppelen.
Vroeger (tot pak-weg een jaar of 15 geleden) ging ik er -ondanks de schoftenstreken van de BVD en de walgelijke houding ten opzichte van communisten- van uit dat de Nederlandse overheid in grote lijnen betrouwbaar was.
Sinds o.a. het gesjoemel rond de UMTS-antennes (zie mijn artikel Hoelang blijft Den Haag nog medeplichtig ten aanzien van deze sluipmoord? van 25 juni dit jaar) en het gelieg en gedraaikont rond de Nederlandse deelname aan de Bushiaanse koloniale oorlogen (zie o.a. mijn artikel Nieuw bloed aan de vingers van Balkenende en het Nederlandse parlement van 13 januari 2008), heb ik geen enkel vertrouwen meer in de Nederlandse overheid als zodanig (wat niets zegt over mijn vertrouwen in tal van overheidsambtenaren en -functionarissen).
Inmiddels zijn we ook allemaal voorzien van een "Burgerservicenummer", dat uiteraard niets te maken heeft met service voor de burgers, maar wél bedoeld is om onze gegevens in allerlei databases aan elkaar te kunnen koppelen (zie mijn artikel Burgerservicenummer en andere enge ontwikkelingen van 15 december 2007).
En de nieuwste uitvinding is het "Elektronisch patiëntendossier" (EPD). Dit is dan nog wel niet goedgekeurd door de Tweede Kamer (minister Klink van Volksgezondheid &c zegt het zo: "De Eerste en Tweede Kamer moeten het wetsvoorstel wel eerst goedkeuren."), maar desondanks heeft Klink het toch al nodig geoordeeld om iedereen in Nederland te benaderen met een brief "Aan de bewoners van dit adres" (wie woont er overigens op een adres? De meesten van ons zullen in een woning wonen, maar niet op een adres. Maar goed, we begrijpen wat de minister bedoelt, hij hoort bij de Balkenbende en dan kun je niet teveel verwachten.)
In die brief belooft hij ons min of meer een verbetering van de gezondheidszorg (dat mag ook wel na de invoering van de ZVW, de Zorgverziekingswet!) en de uitwisseling van EPD-gegevens geschiedt volgens Klink "op een veilige en betrouwbare manier". De minister heeft kennelijk niet erg veel inzicht in de kraakbaarheid van het internetverkeer, want anders zou hij dat beslist niet zo stellig hebben durven beweren (of misschien liegt hij gewoon, net als zijn baas Balkenende regelmatig doet). Webwereld wijdde op 6 november een veelzeggend artikel aan de onveilige EPD-website. En op diezelfde dag werd ook bekend dat er in de Verenigde Staten miljoenen EPD's gekraakt waren door hackers, die dreigden de betreffende gegevens openbaar te maken. (Webwereld van 7 november)
Nog afgezien van de risico's van lekken in de EPD's, is er nog een risico, dat al vaag wordt aangekondigd in de brief van Klink: "Een wet gaat zorgverleners uiteindelijk verplichten om aan te sluiten." (Wat ze aan moeten sluiten, meldt Klink niet, maar ik veronderstel dat hij bedoelt dat ze ZICH aan moeten sluiten.)
Dankzij de ZVW, zijn die zorgverzekers dezelfde verzekeringsmaatschappijen, waarbij wij ook onze levens-, begrafenis-, hypotheek-, auto- en andere verzekeringen hebben ondergebracht. Stel je voor wat er kan gebeuren als je een keer met je huisarts gaat praten omdat je bang bent om alcoholist te worden. De volgende keer dat je je autoverzekering moet verlengen wordt de premie ineens verdubbeld, ofschoon je nooit met alcohol achter je kiezen achter het stuur kruipt.
Aangezien ook al gegevens over ons telefoon- en e-mail-verkeer -en wie weet wat al niet meer (moeten) worden opgeslagen, is het duidelijk waarom ik me bezorgd maak over ons laatste restje privacy...
