Op 18 december dit jaar publiceerde NRC/Handelsblad een
artikeltje van enkele regels, waarin werd verwezen naar een toespraak
van de Venezolaanse president Hugo Chávez op de milieu-top in
Kopenhagen. In feite werd in het artikeltje alleen vermeld dat de
Nederlandse regering de Verenigde Staten helpt bij de voorbereidingen
van een invasie van Venezuela, door de VS toe te staan hun militaire
aanwezigheid op de Nederlandse Antillen uit te breiden.
Het betreffende fragment van de toespraak luidt:
Wat er nu aan de hand is in Latijns Amerika [het gegeven dat veel landen zich afkeren van de VS - Exsuscitator] is niet gering, daarom slaat het Imperium in razernij toe en op dit moment vallen, zoals Fidel zegt, de klauwen van het Imperium
opnieuw aan vanachter het Afroamerikaanse gezicht van president Obama.
Wij zullen ons verzetten en we zullen ons niet alleen verzetten, maar we
zullen de klauwen van het Imperium vernietigen. Op dit eigenste moment is het Imperium
bezig Colombia te vullen met militaire bases, is het de militaire bases
in de Caraïbische Zee aan het uitbreiden, op Aruba en Curaçao. Het is
nodig dat iedereen weet dat Aruba, Curaçao en Bonaire daar liggen, drie
eilanden binnen de territoriale wateren van Venezuela, maar die nog
steeds onder het koloniaal bewind staan van het Koninkrijk der
Nederlanden.
Het is goed om dit te weten, dat Europa weet dat het Imperium
deze eilanden, vooral Aruba en Curaçao, tot de tanden aan het bewapenen
is, ze vult met oorlogsvliegtuigen en met CIA-spionnen en met
moordenaars van de Noord-Amerikaanse geheime diensten, met
spionagevliegtuigen en met oorlogsschepen. [...]
Het
Koninkrijk der Nederlanden moet in aanmerking nemen dat deze gebieden,
die al lang onafhankelijke staten zouden moeten zijn, net zoals de Islas
Malvinas ["Falkland Islands" - Exsuscitator] al aan de Republiek Argentinië hadden moeten zijn teruggegeven, het moet weten dat het yankee-Imperium Aruba
en Curaçao aan het bezetten is. Deze eilanden liggen op slechts enkele
kilometers van de Venezolaanse kusten. Ik leg de vinger op het
Koninkrijk der Nederlanden, ik beschuldig het Koninkrijk der Nederlanden
ervan agressie tegen Venezuela aan het voorbereiden te zijn. Het
Koninkrijk der Nederlanden is lid van de EU en ik zou graag willen weten
wat de Europese Unie hiervan vindt. [vertaling door Exsuscitator.)
De volledige tekst van deze toespraak is te vinden in CubaDebate van 17 december 2009.
Het zou NRC/Handelsblad gesierd
hebben als in het artikel niet alleen vermeld was dat de Verenigde
Staten inderdaad militair aanwezig zijn op Aruba en Curaçao, maar ook
dat Washington in 2008 de in 1950 'opgeheven' Vierde Vloot weer uit de
mottenballen gehaald heeft en dat deze zich in de Caraïbische Zee
ophoudt, dat de Verenigde Staten ook de beschikking hebben over
militaire bases in Honduras en Panamá (op korte afstand van Venezuela)
en dat onlangs een overeenkomst gesloten is tussen Colombia en de V.S.,
waardoor Washington de beschikking krijgt over nog eens zeven militaire
bases in Colombia, buurland van Venezuela. Zie voor meer informatie
hierover mijn artikel Wanneer begint de aanval op Latijns-Amerika? van 11 november dit jaar.
Eerlijk
gezegd weet ik niet wat voor (beroeps)opleiding José Luis Rodríguez
Zapatero (binnen en buiten Spanje vaak afgekort tot Zapatero) heeft
gevolgd, maar... ik weet wel dat hij niet erg geschikt is als politicus.
Hij
heeft inderdaad tijdens zijn eerste regeerperiode zijn belofte
uitgevoerd dat hij de Spaanse deelname aan de oorlog in Irak zou
beëindigen, maar die goede beslissing deed hij een half jaar geleden
weer teniet door troepen naar Afghanistan te sturen, die -volgens de
minister van oorlog, Carme Chacón- niet op korte termijn zullen worden
teruggetrokken (La Voz de Galicia, 10 october 2009).
Het
is ook een feit dat hij af en toe maatregelen neemt die de
postfascistische Partido Popular (PP) niet naar de zin zijn, zoals op
het gebied van onderwijs of de herziening van de Abortuswet, ook al
bedreigt de katholieke kerk iedereen die die wet steunt met automatische
excommunicatie.
Maar
voor de rest lijkt zijn régime (net als zijn partij, de PSOE,
letterlijk Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) vooral bezig met de
wens om de komende verkiezingen niet aan de PP te verliezen. Het
favoriete onderwerp daarbij is de strijd tegen het "terrorisme van ETA",
die zoals iedereen weet -of zou moeten weten- een beweging is die
ijvert voor de Baskische onafhankelijkheid. (De afkorting staat voor Euskadi ta Askatasuna, d.w.z. Baskenland en Vrijheid)
. Deze
beweging ontstond in 1959 uit de strijd tegen de dictatuur van Franco,
die zich in het Baskenland nog wreder deed voelen dan in de rest van
Spanje.
Zoals ik onlangs ergens las (zie mijn artikel Hoeveel doden door Franco en het franquisme? van 10 october dit jaar)
heeft ETA in de 50 jaar van zijn bestaan bijna duizend dodelijke
slachtoffers gemaakt (dat wil zeggen bijna 20 per jaar) - waarbij het
geen kwaad kan dat we ons afvragen hoeveel daarvan daadwerkelijk voor
rekening van ETA komen en hoeveel voor valse-vlag-operaties om ETA te
kunnen beschuldigen... Zoals ik echter in dat artikel al zei, heeft
Franco véél, zéér veel meer doden op zijn geweten door zijn opstand
tegen de wettige Republiek Spanje (in de Burgeroorlog, 1936-1939, en
later tijdens zijn dictatuur, die voortduurde tot na zijn dood op 20
november 1975).
Of,
om het zo te stellen dat iedereen het kan begrijpen: hoeveel doden
vallen er door het verkeersterrorisme (te hoge snelheid, vooral in
combinatie met alcohol? Dat zijn er beslist héél wat meer.
Rekening
houdend met het voorafgaande is het verrassend (niet zo erg verrassend
overigens, zoals ik later zal toelichten), dat de schuldigen van het
franquisme gewoon rustig op hun oude dag stierven of nog steeds rustig
voortleven, velen nog steeds op hoge posities. Er is geen
Neurenberg-achtig proces geweest tegen de oorlogsmisdadigers van de
franquistische Burgeroorlog. Integendeel, bij de dood van Franco werd
besloten tot een "vreedzame overgang", om ongeregeldheden in Spanje te
voorkomen (en om ervoor te zorgen dat de fascisten niet gestraft zouden
worden). De laatste tijd wordt er regelmatig gesproken over een "Memoria
Histórica" [Historisch Geheugen],
maar ook dat is vooral symbolisch, want het régime weigert conclusies
te trekken uit alles wat bekend is - en beslist niet door gebrek aan
bijzonderheden. De lijst van over de Burgeroorlog en over het franquisme
gepubliceerde boeken is eindeloos. In veel Spaanse dorpen weten de
ouderen nog precies wie hun familieleden verrieden aan de fascisten en
wie hen mee "uit wandelen" namen om hen langs een stille landweg te
vermoorden.
Bij
een iets nadere beschouwing van de Spaanse regering is het niet meer zo
moeilijk te begrijpen waarom de situatie nog steeds zo sterk doet
denken aan de tijd van Franco. Koning Juan Carlos de Borbón zwoer
indertijd geen trouw aan de Spaanse grondwet, maar aan de beginselen van
de Movimiento [de franquistische Beweging], zoals duidelijk te zien is in de hierna tussengevoegde video.
In de niet-geautoriseerde biografie van Juan Carlos, Un rey golpe a golpe
(door Patricia Sverlo), wordt overduidelijk uiteengezet hoe hij werd
geselecteerd en voorbereid ("atado y bien atado" - "stevig gebonden",
zoals de dictator zou zeggen) om het franquisme in ere te houden. Niet
alleen dat... het boek legt ook uit hoe de PSOE ontdaan werd van de
meest linkse elementen, zodat de partij kon deelnemen aan het type
kapitalistische staat dat een rustige toekomst zou waarborgen voor de
franquistische fascisten en hun erfgenamen.
Toen in 1975 als eerste
stap van de "overgang" toestemming werd gegeven voor het oprichten voor
"politieke associaties", verbonden de postfascisten zich in de "Alianza
Popular", die na enige jaren haar naam veranderde in Partido Popular, de
partij die nog steeds de PSOE de meeste kopzorgen bezorgt. [foto:
Dwarslezer - Peñiscola, lente 1975: het frisdrankbedrijf Kas maakte
reclame voor het mengen van hun drank met vodka onder de spreuk
"associaties toegestaan".]
Niet
alleen de koning van de Spaanse staat is een rechtstreekse opvolger van
dictator Franco. Ook veel politici van het régime Zapatero en mensen op
hoge posten hebben stevige wortels in het franquisme. Voor een eerste
overzicht verwijs ik naar El franquismo y lo de hoy [Het franquisme en wat we tegenwoordig hebben] in El Manifiesto van 13 december 2008).
Door
de, zowel door de PP als door de PSOE, tegen ETA gerichte propaganda,
waarbij de laatste jaren (ook door alle massamedia) nog uitsluitend
verwezen wordt naar "de terroristische bende ETA", heeft de PSOE zich nu
in een positie gemanoeuvreerd, waarin het niet meer mogelijk is (ook al
zou ze begrijpen dat enkel een dialoog tussen alle sectoren van de
Baskische bevolking tot een blijvende oplossing van de huidige problemen
kan leiden) om haar hardhandige benadering (eventueel gedeeltelijk) te
laten varen, uit angst dat de PP de volgende verkiezingen zal winnen.
Een groot deel van de bevolking laat zich nog steeds manipuleren door de
Katholieke kerk, de trouwste bondgenoot van Franco (naast de Italiaanse
fascisten en de Duitse nazi's gedurende de Burgeroorlog) en nog een
heleboel Spanjaarden zijn intussen, na de jarenlange officiële
propaganda, zó bezeten van paniek voor ETA, dat ze alles zullen steunen
wat tegen ETA is.
Op
dit moment is de situatie al zover geëvolueerd dat elke linkse beweging
in het Baskenland (die niet eens politiek hoeft te zijn), bijna
automatisch beschouwd wordt als een dekmantel voor ETA. Zo probeerde het
régime vóór de laatste Europese verkiezingen de partij II-SP
(Iniciativa Internacionalista-Solidaridad entre los Pueblos [Internationalistisch Initiatief - Solidariteit tussen de Volkeren]) te verbieden, op verdenking een dekmantel te zijn van Batasuna (ABC,
2 mei 2009), een al eerder verboden politieke partij (zoals talloze
andere partijen), wegens de verdenking een dekmantel te zijn van ETA. In
het geval van II-SP lukte dat niet, maar desalniettemin beschuldigden
niet lang daarna (El País,
22 juni dit jaar) de PSOE en de PP opnieuw II-SP, deze keer wegens het
dreigen met aanslagen, terwijl Alfonso Sastre, kandidaat voor II-SP, de
vorige dag in een in de Baskische krant GARA
gepubliceerd artikel een waarschuwing opnam, een advies om eindelijk te
komen tot een dialoog, en geenszins een dreigement uitsprak:
Maar als we naar de bodem van de kwestie
gaan, en ik richt me nu tot de PSOE, de partij die ik graag tenminste
een gedeelte van haar verloren eer zou zien herwinnen: is het waar -
zelfs mogelijk - dat u niet ziet dat het probleem niet is dat er sprake
is van een kleine (maar zelfs enorme) bende moordenaars met grote
hoektanden en bloeddorstig die, zoals u en uw vrienden zeggen, niets
anders kunnen en wensen dan doden? Is het dan waar dat u iets zo
duidelijk zichtbaars niet ziet: dat er hier sprake is van een ernstig
politiek conflict, dat alleen op politieke basis kan worden opgelost? Is
het tenslotte écht waar dat u er zich nog steeds geen rekenschap van
hebt gegeven dat de oplossing van dit conflict, dat zoveel leed
veroorzaakt, ligt in de mogelijkheid van overleg? Naar welke «meer
overtuigende» middelen verwijst u, meneer López [Patxi López van de Baskische tak van de PSOE, voorzitter van de Baskische deelregering]? Staat u soms achter de gasvormige ideeën van dat zielige typetje van de PP, dat ik eerder citeerde? [Carlos Iturgaiz had voorgesteld alle ETA-leden en "alles wat terrorisme betekent" te vergassen.]
Als dat zo is, dan hoop ik dat jullie
gebiecht hebben, want dan wachten en bedreigen ons tijden met veel pijn
in plaats van de vrede, die uiteraard nooit bereikt kan worden als u
besluit om een groter of kleiner deel van ons te vernietigen in die
nieuwe, door dat personage Iturgaiz geïnspireerde, gaskamers. Arme wij,
maar ook: arme jullie!
De
voorlopig droevige climax van de anti-Baskische onderdrukking vond de
24e van deze maand plaats, toen de Spaanse politie en de Guardia Civil
met in totaal 650 agenten (Kaosenlared,
24 november) 's morgens in alle vroegte in woningen binnenvielen en
daar 36 jongeren arresteerden, door de Catalaanse TV-zender TV3 omschreven als "veronderstelde leden van SEGI, dat beschouwd wordt als de jeugdtak van Batasuna".
Volgens de minister van Binnenlandse Zaken is daarmee "de jeugdopleiding van ETA ... onthoofd". (El País, 24 november, en het grootste deel van de gelijkgeschakelde Spaanse pers). En dat, terwijl mij de informatie van TV3 veel waarschijnlijker lijkt, dat verondersteld wordt dat de gearresteerden lid zijn van SEGI, en dat SEGI beschouwd wordt als de jeugdtak van Batasuna. Als er daarbij ook nog rekening mee wordt gehouden dat Batasuna verboden werd omdat het beschouwd
werd als politieke tak van ETA, dan kan men concluderen dat in
Baskenland de situatie precies hetzelfde is als tijdens de dictatuur van
Franco, toen iedereen die het niet eens was met het régime automatisch
een 'rooie' was.
Bij
92 huiszoekingen werden bovendien "documentatie en publicaties van SEGI
en ETA gevonden, informatiedragers, materiaal voor het maken van
explosieven en brandbommen, 6.000 euro in enveloppen en handgeschreven
aantekeningen met nummerborden (La Vanguardia, 24 november).
Kennelijk is het in Baskenland niet meer toegestaan politieke documentatie in zijn bezit te hebben [hoe zit het dan met de politieke vrijheden in de zo geprezen Spaanse democratie?], of bijv. USB-sticks, lucifers, benzine voor aanstekers of alcohol om wonden te ontsmetten, of vuurwerk voor een feestje [tenslotte allemaal dingen waarmee explosieven en brandbommen kunnen worden gemaakt].
En waarom zou iemand geen geld mogen bewaren in enveloppen? Of mag dat
alleen in een brandkast (of in een belastingparadijs, zoals beslist het
geval is bij één of meer Spaanse politici)? En
-wat eng!- handgeschreven aantekeningen! Misschien
college-aantekeningen van een student? En met nummerborden verwacht ik
niet dat er gauw een oorlog begonnen zal worden, toch?
Het rechtse dagblad Diario Crítico (24 november) beschouwt SEGI "als het ETA-equivalent van het fascistische 'Frente de Juventudes' [Jeugdfront]". Voor hetzelfde geld hadden ze de "Guerrilleros de Cristo Rey" [Guerrilleros van Christus Koning]
kunnen noemen, de katholiek-fascistische knokploegen uit het laatste
decennium van Franco's dictatuur. Bij deze krant zullen ze wel weten
waarom ze dit vermelden, ik zie het verband niet, maar ik ben
-uiteraard!- ook geen fascist...
De Portugese publicatie Esquerda.net
spreekt anderzijds over "34 jonge Baskische strevers naar
onafhankelijkheid", en daarmee slaan ze de spijker op de kop. De
slachtoffers van het terrorisme zijn de Spaanse politiek volledig worst.
Zij worden alleen gebruikt voor het bereiken van haar eigen doeleinden:
het handhaven van de eenheid van de Spaanse staat, zoals Franco
gedecreteerd had, en elke poging om onafhankelijkheid te verkrijgen moet
afgestraft worden. In plaats van de mensenrechten en de politieke
rechten te respecteren, kunnen de politici niet anders reageren dan het
hondje van Pavlov, zodra ze verwachten dat iemand de mogelijke
onafhankelijkheid van het Baskenland zou kunnen overwegen. Ze moeten er
beslist van overtuigd zijn dat een, democratische, meerderheid een
dergelijke optie zou steunen, want waarom zouden ze anders zo bang zijn
voor een echt politiek debat? Wat hebben ze te verliezen? De
dankbaarheid van de dictator? Die is al lang tot stof vergaan en zal
zeker niet terugkomen om zijn 'trouweloze' dienaars te straffen...
Ik
ben ervan overtuigd dat Alfonso Sastre al het gelijk van de wereld
heeft (en hij is niet de enige) als hij een oproep doet tot een
politieke oplossing via overleg. Zonder overleg zullen de gevolgen
rampzalig zijn. Dat is geen dreigement, maar de uitkomst van mijn (onze)
analyse van de huidige situatie.
En
als Zapatero het aantal nodeloze doden in Spanje wil terugdringen, laat
hij zich dan inzetten om voor elkaar te krijgen dat auto's voorzien
worden van apparatuur waarmee (via sensoren op het stuur) nagegaan kan
worden of de bestuurder alcohol gedronken heeft, in welk geval de motor
niet opstart. Of hij zou gewoon kunnen beginnen met het veiliger maken
van veel wegen (wegdek, bochten, signalisering, enz.).
Onder de titel Griep treft vooral jonge kinderen geeft de Spits van
vandaag ons een aantal bijzonderheden over het aantal grieppatiënten,
een en ander op grond van gegevens van de "Grote Griepmeting" en van
onderzoeksinstituut Nivel. Er is een bijv. "in de afgelopen week" een
sterke toename geweest van "het aantal jonge kinderen (0-14 jaar) dat
griep heeft". Het is echter moeilijk vast te stellen om hoeveel kinderen
het precies gaat, want "in deze leeftijdsgroep is het aantal deelnemers
aan de griepmeting relatief klein". "Ook binnen andere leeftijdsgroepen
neemt het aantal griepgevallen toe" en "vorige week had ruim een half
procent van de Nederlandse bevolking griep."
Zie
hoe hier steeds over "griep" gesproken wordt, en niet over "A/H1N1",
"Mexicaanse griep" of "Varkensgriep", nee: "griep", zonder nadere
specificatie.
Pas
in het tweede deel van het artikel wordt, in een andere context (de
vaccinaties) gesproken over "de Mexicaanse griep", bijv. over hoeveel
mensen zijn/worden opgeroepen om zich te laten inenten.
En aan het eind van het artikel wordt dan weer verwezen naar de website van de Grote Griepmeting, waar "actuele informatie beschikbaar [is] over het aantal griepgevallen in Nederland".
Het
is duidelijk dat wij, oppervlakkige lezers als we geacht worden te
zijn, automatisch moeten concluderen dat de toename van het aantal
grieppatiënten betrekking heeft op het aantal mensen dat aan de
Varkensgriep lijdt. Dat staat echter nergens en het kan best in 95% van
de vermelde gevallen gaan om besmettingen met de gewone seizoensgriep.
Waarom
is de Varkensgriep overigens in Nederland plotseling van naam
veranderd, in "Mexicaanse griep"? Is de politiek misschien bang dat er
flauwe grapjes worden gemaakt over de 'varkens', die ons proberen bang
te maken om ons ook in deze tijd van crisis nog geld uit de zak te
kunnen kloppen (met de steun van de Nederlandse overheid)?
Men
kan het proberen te ontkennen (en dat gebeurt ongetwijfeld door
Washington en al haar hielenlikkers, zoals de Nederlandse Balkenbende en
de hele neoliberale kliek van de EU), maar de houding van het régime
van Barack "Change" Obama kan maar op één ding wijzen: het is duidelijk
dat de Iraakse olie de VS niet in grote hoeveelheden zal bereiken. Ook
over de in Afghanistan aan te leggen pijpleidingen twijfelt Obama, maar
stiekem hoopt hij toch dat er met enkele dorpsladingen kanonnenvoer nog
wat te redden valt, maar voor alle zekerheid wordt er vast driftig naar
andere bronnen gezocht.
Het
is dan ook niet vreemd dat er in Washington steeds meer blikken in de
richting van Zuid-Amerika gericht worden, want daar bevinden zich nog
grote hoeveelheden aardolie en aardgas, om dan nog maar niet te spreken
over andere grondstoffen.
Een
duidelijke aanwijzing dat Obama dezelfde politiek blijft volgen van
zijn voorgangers (dat was al te voorvoelen toen hij de minister van
oorlog van Bush overnam) is de verlenging van de economische blokkade
van Cuba (Trouw,
28 october 2009). Hij was misschien een jaar geleden werkelijk van plan
iets te veranderen, maar het is duidelijk dat zijn reclamespreuk toch
een brug te ver was. Hij gebruikt hem de laatste tijd niet meer, en het
zou ook een beetje lullig klinken om hem te horen zeggen "No, we
cannot!".
Een
andere stap is het feit dat de in 1950 opgeheven Vierde Vloot in 2008
weer uit de mottenballen gehaald is en zich in de Caraïbische Zee (op
schootsafstand van de Venezolaanse kust) en voor de kust van Centraal en
Zuid-Amerika (US Navy, 24 april 2008 en BBC News, 23 juli 2008) rondvaart, terwijl Venezuela ook al bedreigd wordt door de NAVO-bases, zogenaamde "vooruitgeschoven posten" (CNN,
30 october 2009) op de Nederlandse Antillen (Aruba en Curaçao). Ook
elders in de regio bevinden zich nog Verenigdestaatse legerbases, zoals
in Honduras.
En
het laatste, het meest bedreigende teken aan de wand is de overeenkomst
tussen Colombia en de Verenigde Staten, waarbij de Verenigde Staten
gebruik mogen maken van nog eens zeven legerbases in dat land, en
bovendien van civiele vliegvelden en andere civiele faciliteiten (NRC,
31 october 2009). Hierbij wordt gesuggereerd dat deze verhoging van de
militaire aanwezigheid in Colombia te maken heeft met de strijd tegen de
productie van en de handel in drugs. Het zal eerder andersom zijn: het
zal de bedoeling zijn om er zeker voor te zorgen dat er in de Verenigde
Staten een ruime handel in drugs mogelijk blijft. Tenslotte is de
drugsproductie- en handel in Afghanistan ook disproportioneel toegenomen
sedert de moorddadige activiteiten van de NAVO en de VS in dat land
(zie o.a. Prison Planet, 20 augustus 2009).
De ware bedoeling van de toegenomen Verenigdestaatse militaire aanwezigheid staat niet in het officiële verdrag vermeld, maar wel in een brief van de US Air Force aan het Verenigdestaatse Congres van mei dit jaar.
Op
bladzijde 219 van die brief staat met betrekking tot de basis
Palanquero de volgende veelzeggende zin: "Development of this CSL [Cooperative Security Location]
provides a unique opportunity for full spectrum operations in a
critical sub region of our hemisphere where security and stability is
under constant threat from narcotics funded terrorist insurgencies,
anti-US governments, endemic poverty and recurring natural disasters." [De
ontwikkeling van deze Coöperatieve Veiligheidslocatie biedt een unieke
mogelijkheid voor operaties op alle niveaux in een subregio van ons
halfrond, waar de veiligheid en de statiliteit voortdurend bedreigd
worden door met drugsgeld betaalde terroristische opstanden, anti-VS
regeringen, structurele armoede en steeds terugkerende natuurrampen"].
Het
punt waarom dit hele verdrag draait, al staat het dan niet in het
verdrag zelf zijn die "anti-VS regeringen", met name die van Venezuela,
Bolivia, Cuba en Ecuador, en uiteraard niet die regeringen of de
bevolking van die landen, want mensenlevens tellen niet voor de
Verenigdestaatse politiek (denk maar aan de doden in Hiroshima en
Nagasaki, in Vietnam, in Irak of in de door hartevriend Israël
uitgehongerde en platgebombardeerde Gaza-strook), maar uitsluitend de
grondstoffen in die landen.
Toevallig viel mijn oog op de nevenstaande link op een pagina van de Barcelonese krant La Vanguardia. De tekst meldt: "bijna duizend doden in de vijftig jaar van haar bestaan" (van de Baskische onafhankelijkheidsbeweging ETA).
Ongetwijfeld
zullen er al meer mensen naar gevraagd hebben, maar nu wil ík het ook
wel eens weten: hoeveel doden heeft de Spaanse burgeroorlog onder
leiding van Franco (1936-1939), zijn dictatuur (van de burgeroorlog tot
zijn dood in 1975) en zijn nog steeds niet helemaal verdwenen
fascistische mentaliteit gekost?
Ofschoon
Franco beslist heel wat meer dan "bijna duizend" doden gekost heeft,
lopen zijn misdadigers, voorzover ze niet rustig doodgegaan zijn, nog
rustig rond, en bekleden sommigen daarvan zelfs de laatste jaren nog
hoge functies (of hebben die bekleed). ETA-leden daarentegen worden
zwaar vervolgd en buitensporig gestraft (als ze al niet doodgeschoten
worden). En dan te denken dat ETA niet eens bestaan had, als Franco en
zijn maats zich niet aan de Spaanse Republiek vergrepen hadden, zodat
eigenlijk die "bijna duizend" doden op het conto van Franco en het
Spaanse fascisme geschreven zouden moeten worden...
We
hadden het kunnen weten: toen de Balkenbende besloot om per 1 augustus
2006 mee te gaan helpen om de Verenigdestaatse kastanjes uit het vuur te
halen (voor een periode van maximaal twee jaar),
was al duidelijk dat het daar niet zou blijven, al was het alleen al om
de graagte waarme Balkenende de hielen (of wat dan ook) van
oorlogsmisdadiger George W. Bush likte. En inderdaad. Er was weliswaar
afgesproken dat in 2008 andere landen soldaten naar Afghanistan zouden
sturen om daar Afghaanse burgers en verzetsstrijders uit te moorden en
er eventueel zelf te worden doodgeschoten, maar in 2008 werd desondanks
besloten de missie nog maar een keer te verlengen voor twee jaar.
Daar
zou het dan toch écht bij blijven. De laatste Nederlandse militairen
zouden per december 2010 uit Afghanistan vertrokken moeten zijn. Dit
schreef de Balkenbende op 30 november 2007 aan de Tweede Kamer: "Dit
alles afwegende is de regering bereid de leidende Nederlandse
verantwoordelijkheid ter ondersteuning van de Afghaanse autoriteiten in
Uruzgan, zowel militair als op het gebied van opbouw en bestuur, te
behouden voor een additionele, in de tijd begrensde, periode van twee
jaar, dat wil zeggen van 1 augustus 2008 tot 1 augustus 2010."
Ruim
voor het einde van de tweede periode van Nederlandse soldaten in
Uruzgan (Afghanistan), wordt er echter alweer van diverse kanten weer
geroerd in de bloederige en stinkende pot van de kapitalische
internationale die ondanks Vietnam nog niets wijzer geworden is:
Op 23 september gaf Maxime Verhagen, minister van buitenlandse zaken, te kennen dat hij niet wist "of wij alles [het moorden enzo in Afghanistan] op anderen kunnen afschuiven" (NRC/Handelsblad, 24 september 2009).
Ook
de minister van oorlog, de zogenaamde 'christen' Eimert van Middelkoop,
wil eigenlijk wel met een "provinciaal reconstructieteam"(PRT) van
maximaal 500 soldaten in Afghanistan blijven. Hij wil dan wel niet
speculeren over wat er na 2010 moet gebeuren, maar is toch wel van
mening dat "er altijd missies mogelijk blijven, ook in Afghanistan". (NRC/Handelsblad, 25 september 2009)
Wouter
Bos, vice-premier, heeft echter te kennen gegeven dat het na de lopende
missie afgelopen moet zijn, dan "is er geen ruimte meer om militairen
achter te laten in Uruzgan". Collega vice-premier Rouvoet, ook al een
zogenaamde 'christen' is echter niet zo duidelijk: "Als er verzoeken
komen om ergens in Afghanistan bij te dragen, zullen wij die wegen." (de Volkskrant, 25 september 2009)
Intussen meldde het ANP dan
weer dat de VS, Australië en Afghanistan benadrukt hebben dat ze willen
dat Nederland langer in Afghanistan blijft. Dat is althans wat Maxime
Verhagen aan de Tweede Kamer schrijft. (De Pers, gisteren)
Terwijl
de situatie in Afghanistan steeds meer op die in Vietnam (1957-1975)
gaat lijken en allerlei hoge Verenigdestaatse militairen te kennen geven
dat het het beste is zich terug te trekken uit Afghanistan (zie o.a. De Pers van 12 augustus, Trouw van 31 augustus, La Vanguardia van 9 september, de New York Times van 13 september, NRC/Handelsblad van
26 september dit jaar), kunnen we er donder op zeggen dat er ook na
2010 nog Nederlandse soldaten zullen moorden en doodgeschoten zullen
worden en dat er nog kapitalen aan Nederlands geld verspild zullen
worden aan de kapitalistische plannetjes van de Verenigde Staten.
Tenslotte is Wouter 'draaikont' Bos de enige die gezegd heeft dat het in
2010 afgelopen is voor de Nederlandse oorlogsactiviteiten in
Afghanistan.
En dat allemaal omdat Balkenende het zo leuk vindt om in het Witte Huis in Washington ontvangen te worden...
Gisteren meldden diverse kranten (zie bijv. NRC en El País)
dat Venezuela in Rusland 92 tanks gekocht heeft, alsmede
luchtafweergeschut. Net zoals Hugo Chávez, lijkt dit ook mij een logisch
gevolg van de pogingen van de Verenigde Staten om Venezuela (maar ook
Bolivia, Ecuador en Brazilië) militair onder druk te zetten door naast
de NAVO-basis op de Nederlandse Antillen nu ook gebruik te gaan maken
van niet minder dan zeven militaire bases in het buurland Colombia (zie Global Research van 23 juli dit jaar).
Volgens
de neerbuigende opmerkingen van de toenmalige Nederlandse minister van
oorlog Henk Kamp over de Venezolaanse strijdkrachten, zou zelfs het
Nederlandse leger met gemak een Venezolaanse aanval kunnen stoppen (zie Elsevier,
9 maart 2006). Om dus bestand te zijn tegen een aanval door de
Verenigde Staten en het Verenigdestaatse Vreemdelingenlegioen, de NAVO,
is het helaas maar al te hard nodig dat Venezuela krachtig investeert in
wapens.
Toch menen "critici" dat Venezuela op deze manier een
wapenwedloop start in Latijns-Amerika. Die, onvermijdelijk rechtse,
"critici", die NRC niet bij naam noemt, zijn ongetwijfeld
dezelfde leeghoofden (of perverse leugenaars) die ook vinden dat Israel
het recht heeft om 'zichzelf te verdedigen' tegen de enkele vliegende
kachelpijpen die door Hamas in het wilde weg op Israel werden
afgeschoten en daarbij meestal geen of nauwelijks schade aanrichtten.
De Venezolaanse krant El Universal citeerde
gisteren Ian Nelly, een woordvoerder van het Verenigdestaatse
ministerie van buitenlandse zaken, als volgt: "De door Venezuela geuite
wens om haar wapenarsenaal uit te breiden verontrust ons, want wij zijn
van mening dat deze een ernstige bedreiging vormt voor de stabiliteit in
Latijns Amerika". Ook deze opmerking gaat domweg (letterlijk!) voorbij
aan de ernstige bedreiging voor die statilibeit die gevormd wordt door
de zeven militaire basis van de VS in Colombia.
Ook Hillary Clinton, de Verenigdestaatse minister van buitenlandse zaken, heeft zich vandaag in dezelfde zin uitgelaten (Reuters, vandaag)
Net
zoals die kapitalistenslaven, die gemakshalve vergeten dat de
kachelpijpen van Hamas een wanhopige reactie zijn op (en de consequentie
van) de oorlogsmisdaden die Israel al meer dan 60 jaar pleegt tegen de
Palestijnen, vergeten deze "critici" gemakshalve dat in 2002 met behulp
van de CIA een -gelukkig mislukte- staatsgreep gepleegd werd tegen Hugo
Chávez en dat er al regelmatig dreigende taal is uitgesproken jegens de
wettige Venezolaanse president - ook door de Nederlandse minister (zie
boven). De techniek bestaat er dus in simpelweg aan de basisoorzaak van
alle spanningen (de agressieve houding van de Verenigde Staten jegens
Venezuela, resp. de Israelische oorlogsmisdaden jegens de Palestijnen)
voorbij te gaan en de reactie daarop te beschouwen als een spontane en
onbegrijpelijke daad van agressie jegens de onschuldige Verenigde Staten
en Israel.
Een bijgedachte van het Verenigdestaatse régime zal
ongetwijfeld zijn dat het de moeite waard is om hetzelfde truukje te
herhalen dat uiteindelijk de Sovjet-Unie op de knieën dwong. De truuk is
heel simpel en bestaat erin dat de VS zoveel geld uitgeeft aan
wapentuig om "de vijand" te bedreigen (en geld hebben ze genoeg in de
VS, want de gewone bevolking kan daar onbeperkt worden uitgeperst), dat
de andere partij dusdanig veel geld zou moeten uittrekken dat de
plaatselijke bevolking daar het slachtoffer van zou worden.
Dezelfde
truuk wordt nu met Rusland uitgehaald, door het land aan alle kanten in
te sluiten door nieuwe NAVO-leden en door een raketschild (zogenaamd ter
bescherming tegen Iran).
En nu de olieprijs (en dus het inkomen van
Venezuela) drastisch gedaald is, is kennelijk het moment aangebroken om
ook Venezuela onder druk te zetten om geld dat voor de bevolking bedoeld
is uit te geven aan wapentuig. Ongetwijfeld in de hoop dat de bevolking
Hugo Chávez af zal willen zetten...
"[...]
Er
is nog een ander verhaal: in een deel van de oceaan leefden reuzevissen
die alle kleine visjes opaten. Enkele kleine visjes kwamen bij elkaar
en besloten dat ze een oplossing moesten bedenken, omdat ze anders
allemaal opgegegeten zouden worden
Ze
besloten zich voortaan steeds in formatie te verplaatsen, zodat ze
samen op een grote vis leken, waardoor ze hun aanvallers zouden
verschrikken. Ze deden dat en het werkte.
Ik
zou het zo willen zien dat Chávez zelf maar een klein visje is en geen
reuzevis. Misschien is hij zelfs niet eens het hoofd van de beweging.
Een vrouw zei me eens: "Ik ben geen volgelinge van Chávez. Chavez volgt
mijn ideeën!" En inderdaad hoor ik Chávez in Aló Presidente vaak tegen iemand zeggen: "Dat is een goed idee!"
Toen Chávez dan ook [op 11 april 2002]
gekidnapt werd, waren de kleine visjes niet van hem afhankelijk: ze
hergroepeerden zich en bleven zich verplaatsen. Door hun collectieve
grootte verschrikten ze de reuzevis, die daardoor Chávez, het kleine
visje, vrij liet.
Die
reuzen zullen proberen terug te komen. Maar de kleine visjes zijn
gegroeid en de grote vissen hebben de laatste tijd niet zo goed kunnen
eten. Deze keer zal het niet zo gemakkelijk zijn. Persoonlijk zou ik de
grote vissen willen voorstellen vriendschap te sluiten met de kleine
visjes. De kleine visjes zijn daartoe bereid.
Het
belang hiervan mag niet onderschat worden. Er is de laatste jaren veel
gebeurd. De blauwe Caraïbische wateren die langs Venezuela stromen
lijken zich te vermengen met de Atlantische en de Stille Oceaan. Het
schijnt dat sommige ervan al in contact zijn gekomen met Brazilië en
Argentinië. En Bolivia heeft altijd toegang de toegang tot de oceaan
terug willen krijgen, die het land jaren geleden door Chili werd
afgenomen.
Als
de grote en de kleine vissen in Venezuela leren samen te leven, kan die
boodschap zich door alle wateren van de wereld verspreiden, waardoor de
hele wereld wint door wat Venezuela heeft geleden. Het is zelfs mogelijk
dat de grote vissen in landen als de Verenigde Staten, Engeland en
Spanje van deze les leren.
Het bovenstaande fragment [vertaald door Dwarslezer] heb ik overgenomen uit het boek Cowboy in Caracas, ondertiteld: "A North American's Memoir of Venezuela's Democratic Revolution" [De herinneringen van een Noordamerikaan aan de democratische revolutie in Venezuela] van Charles Hardy (in 2007 gepubliceerd door Curbstone Press).
Charles
Hardy, een priester, werd in 1984 uitgezonden naar de sloppenwijken van
de Venezolaanse hoofdstad Caracas. Hij nam zijn werk zeer ernstig op en
leefde daarom, samen met de onderdrukte Venezolanen, in de ellende.
Daardoor bemerkte hij ook de veranderingen die er plaatsvonden en nog
steeds plaatsvinden sedert de verkiezing van president Hugo Chávez in
1998. Al jaren geleden werd hij, doordat hij trouwde, uit het
priesterambt gezet, maar hij woont nog steeds in Venezuela en hij blijft
bezorgd om het welzijn van de (niet meer zo extreem) armen in
Venezuela.
Als
tegengif tegen de bijna geïnstitutionaliseerde desinformatie over
Venezuela en Hugo Chávez van de 'vrije' pers in de 'democratische'
landen (ja, ook in Spanje en Nederland), is het absoluut noodzakelijk
dat iedereen die het Engels begrijpt dit boek leest.
Ik heb er nog geen vertaling in het Nederlands van kunnen vinden, maar om te beginnen zou je de website van Charles Hardy kunnen bezoeken.
Geplaatst door
Dwarslezer / Entrelector
op
14:32
Het
Nederlandse régime heeft ons eerst maandenlang paniek zitten aanpraten
voor de varkens- eh.... Mexicaanse griep en onlangs nog voor 'enkele
tientallen miljoenen' Euro (in de woorden van de grote promotor van het
enge Electronische Patiëntendossier -zie mijn artikel Wanneer verdwijnt onze laatste privacy?
van 9 november 2008-, minister van Volksgezondheid, Klink),
griepvaccin gekocht. De 'enkele tientallen miljoenen' blijken er in
werkelijkheid 200 tot 250 miljoen te zijn. (zie de Volkskrant van 20 juni dit jaar.) Hoewel... de Spits meldde verleden week dat het bedrag volgens minister Klink maximaal 700 miljoen zou bedragen.
En
wanneer de overheid met maximumbedragen begint te smijten, dan weten we
wel dat het nog véél meer zal worden. Denk maar aan de Amsterdamse
Stopera, de Noord-Zuidlijn en de Betuwelijn. De belastingbetaler laat
zich wel nóg meer uitpersen...
Ineens blijkt nu (zie de Volkskrant
van 7 augustus) volgens directeur Roel Coutinho van het RIVM (het
Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu) "de griep [...] niet
ernstiger dan de gewone seizoensgriep". Vanaf volgende week worden ook
geen nieuwe ziektegevallen meer geregistreerd, tenzij patiënten in het
ziekenhuis moeten worden opgenomen of zouden overlijden.
De
betreffende griepsoort noem ik in vriendenkring al maandenlang de
"ziekte van Rumsfeld", omdat die handelaar in dood (zie zijn
betrokkenheid bij de massamoorden in Irak en Afghanistan) alle belang
heeft bij een grote omzet van het middel Tamiflu. Zie hierover wat ik al
op 23 maart 2006 schreef over Rumsfeld en Tamiflu in mijn artikel Bush & kornuiten en de vogelgriep.
Intussen
blijft de angst er bij een aanzienlijk deel van de Nederlandse
bevolking toch flink inzitten, zeker nadat er onlangs een eerste
Nederlands slachtoffer gevallen is, een 17-jarige jongen, die overigens
-zoals vaag te lezen was in de krantenartikelen- leed aan een "zeer
ernstige onderliggende aandoening" (zie het NRC van
4 augustus). Het is echter normaal dat bij elke griepepidemie zieke
mensen kunnen overlijden. Dat is de reden waarom ieder jaar bepaalde
risicogroepen een "griepprik" krijgen.
De
Verenigdestaatse president Barack Obama heeft Nederland ingedeeld bij
de belastingparadijzen en overweegt maatregelen in het kader van zijn
acties ter bestrijding van de belastingontduiking (*). De Nederlandse
ambassade is 'bijzonder verbaasd' dat Nederland met een tarief van 25,5%
als belastingparadijs beschouwd wordt. (NRC, vandaag)
Als
dienst aan de waarheid zal ik de ambassade een beetje inlichten over
wat er de laatste jaren door de een of andere Balkenbende is
uitgespookt.
De Volkskrant
meldde op 24 october 2006 dat er eerder dat jaar in Nederland onrust
ontstaan was, nadat de vennootschapsbelasting [van 29,6%] was verlaagd
tot 25,5%. Men was bang voor extra Japanse heffingen op bedrijven die
winst maakten in belastingparadijzen. Het percentage dat daarvoor in
Japan gehanteerd wordt bedraagt echter 25% en dus zit, volgens Joop
Wijn, de toenmalige minister van economische zaken, "met dat halve
procent verschil [...] Nederland in Japan wel goed".
Jan-Kees
de Jager (CDA-staatssecretaris van financiën) was van plan de
vennootschapsbelasting nog verder te verlagen, maar zijn partijgenoot De
Nerée wees hem erop dat dat wel eens tot internationale problemen zou
kunnen leiden, omdat Japan 'landen met een vennootschapsbelasting onder
de 25,5% als belastingparadijs' beschouwt. Als dat het geval is kan aan
Japanse dochterbedrijven in die landen een strafheffing opgelegd worden.
(Elsevier, 27 maart 2007).
Obama
is dus zeker de eerste niet die Nederland helemaal (of bijna) tot de
belastingparadijzen rekent. Een zekere bescheidenheid (en een
waarschuwing aan het Nederlandse régime) zou de ambassade gesierd hebben
(*)
ik snap trouwens werkelijk niet waarom dit overduidelijke woord moet
worden vervangen door de eufemistische term "belastingontwijking";
"ontlasting" noem je toch ook niet "darmontwijking"?
De onderstaande foto (afkomstig uit de Panorama van 26 augustus 1914) van een straat in het Belgische stadje Visé,
een van de eerste plaatsen die in de Eerste Wereldoorlog door de
Duitsers aangevallen werd, geeft al aan dat de Nederlandse pers ook toen
niet al te kritisch was:
Het onderschrift luidt namelijk:
VISÉ TOTAAL VERWOEST.
Hoe
het gebeurd is, is nog een raadsel, doch volgens de berichten is er
door de inwoners van Visé op de Duitsche soldaten geschoten. Natuurlijk
kon dit niet ongestraft blijven en het eertijds zoo prachtige plaatsje
is nu één groote ruïne.
Dat
is precies dezelfde reactie als die van de Nederlandse pers op de
recente Israelische aanval op de Gaza-strook: Hamas schoot met opgevoerd
vuurwerk en natuurlijk kon dit niet ongestraft blijven en de Gaza-strook is nu één grote ruïne.
Gisteren gehoord in een radio-nieuwsbulletin (natuurlijk van het Algemeen Nederlands PersPro-Israel Propagandabureau) dat er weer op Israel geschoten was vanuit de Gaza-strook [waarbij overigens geen schade werd aangericht, maar dat werd dan weer niet gezegd], en dat nadat er onlangs een "staakt-het-vuren was overeengekomen".
Het ANP vergat
daarbij gemakshalve te vermelden dat bij een Israelische luchtaanval op
29 januari minstens achttien mensen gewond raakten (zie de Volkskrant van 29 januari). De Volkskrant heeft
het daarbij uiteraard weer over de "radicaalislamitische beweging
Hamas", om de slachtpartij voor de simpele lezertjes te rechtvaardigen,
en stelt dat 'het bestand in de Gazastrook' door deze nieuwe agressie
onder druk komt te staan.
Israel heeft al beloofd "disproportioneel" te zullen reageren (El País van vandaag).
ER IS HELEMAAL GEEN BESTAND IN DE GAZA-STROOK!!!
Het enige wat de Israeli's gedaan hebben is het beleg hervatten om de
bewoners van de Gaza-strook verder uit te hongeren, vermoedelijk omdat
ze gemerkt hebben dat dat minder weerstand oproept in de buitenwereld.
En
zo liegt de pro-Israel lobby gewoon door via de Nederlandse media. In
plaats van afspraken te maken over een staakt-het-vuren, hebben de
Israeli's zich gewoon gehergroepeerd langs de grens van de Gaza-strook.
Ze wilden vermoedelijk het beëdigingsfeestje van Barack Obama niet
verstoren, omdat ze vreesden dat voortzetting van het wapengeweld wel
eens negatief zou kunnen uitwerken op de onvoorwaardelijke
Verenigdestaatse steun aan de oorlogszuchtige misdadigersbende, die zich
afficheert als de democratische regering van de "Joodse Staat" (wat
overigens een even absurde naam is als de "Heilige Stoel" voor
Vaticaanstad).
Er
was dus helemaal niets overeengekomen, maar eenzijdig beslist. Het feit
dat Hamas zich bereid heeft verklaard om ook eenzijdig de beschietingen
(met -laten we zeggen- illegaal vuurwerk) voor een week op te schorten,
mits Israel zich binnen die week volledig terug zou trekken uit de
Gaza-strook, en zich zélfs aan zijn toezegging houdt ofschoon de
schietgrage Israelische pubertjes niet helemaal verdwenen zijn, pleit
voor Hamas en absoluut niet voor Israel.
Wie
overigens de geschiedenis van Palestina en het zionisme kent, weet dat
er al lang een blauwdruk ligt voor een volledig door Israel overheerst
Palestina, zonder Palestijnen. Dat kan even duren, maar in het Torah-boek Dewariem staat dan ook duidelijk (7:22) dat de bewoners van het beloofde land niet allemaal tegelijk moeten worden uitgemoord.
De plichtmatige oproep van de Raad van de Europese Unie
van 26 januari kan dan ook niet anders bedoeld zijn dan om de
verontruste burgers duidelijk te maken dat de Europese Unie ook begaan
is met het lot van de Palestijnen. De Raad van de EU weet al bij
voorbaat dat Israel zich er toch niets van zal aantrekken - en zal ook
niets doen om Israel onder druk te zetten. Enerzijds omdat Israel een
goede zakenrelatie is van de EU, maar anderzijds en vooral omdat de
Verenigde Staten simpelweg niet willen dat Israel ook maar een strobreed
in de weg wordt gelegd, en de EU blijft ondanks alles nog steeds braaf
"ja" blaffen als the Master's Voice in Washington iets verlangt, en Washington danst op zijn beurt vrolijk naar de pijpen van Tel Aviv.
Deze
gang van zaken blijkt wel nadat in Spanje het Hooggerechtshof een
onderzoek is gestart na een aanklacht tegen zeven hoge Israelische
figuren wegens oorlogsmisdaden bij een aanval op de Gaza-strook op 22
juli 2002. De aanklacht was ingediend door familieleden van de
slachtoffers (IADNKronos van 29 januari)
De
Spaanse overheid heeft bij monde van minister van Buitenlandse Zaken
Miguel Ángel Moratinos, al op 30 januari aan zijn Israelische ambtgenote
Tzipi Livni beloofd dat eraan gewerkt wordt om de wet te veranderen en
het onderzoek stop te zetten. Een woordvoerder van de Spaanse regering
gaf later ook toe dat er al "enige tijd" gewerkt wordt aan "aanpassingen
voor de uitvoering van de universele jurisdictie". (Gara en El Periódico van gisteren en Ha'aretz van vandaag)
En
zo blijven we maar net doen alsof de EU en haar lidstaten democratisch
zijn. Over enkele maanden mogen we weer stemmen voor het vleugellamme
Europese Parlement. Wat mij betreft kunnen we onze tijd wel beter
besteden. Die verkiezingen dienen alleen om te verbloemen dat de EU niet
meer is dan een uitvoeringsorgaan van de Kapitalistische
Internationale.
Vandaag publiceert de Spits
een ingezonden brief, die nóg krommer redeneert dan de -laat ik zeggen-
misleide burgers, die zeggen dat de Israelische moordaanslagen het
logische gevolg zijn van het door Hamas afgeschoten vuurwerk. Technisch
gezien gaat het daadwerkelijk om raketten, maar de voortgestuwde stukken
steigerbuis zijn op geen enkele manier te vergelijken met de bommen en
raketten die door de Israeli's afgeschoten worden, en qua efficiency en
vernielende kracht komen ze dichter in de buurt van wat in Nederland de
afgelopen dagen door de politie als 'verboden vuurwerk' in beslag is
genomen.
De
betreffende brief van KM (ik zal de volledige naam maar niet vermelden,
om de schrijver tegen zichzelf te beschermen) laat weten dat het
uiteraard geen probleem is dat Hamas door de bevolking gekozen is, maar
dat "een gekozen volksvertegenwoordiging" dan wel moet "zorgen dat er
voedsel, medicamenten en brandstof is". De schrijver vindt dat Hamas
"deze middelen door de sluiptunnels"moet halen "in plaats van al dat
wapentuig", omdat dan "de Joden niet meer beschoten [kunnen] worden" en
"dus ook geen grond meer [hebben] om in te grijpen". En dan is, volgens
KM, "iedereen tevreden, probleem opgelost".
KM
heeft een klein klokje horen luiden (Hamas verkiezingen gewonnen), maar
het is hem kennelijk ontgaan, dat vanaf de betreffende verkiezingen
Hamas door Israel, de Verenigde Staten en de Europese Unie geïsoleerd
werd. Toen bleek dat de bevolking van de Gaza-strook overduidelijk niet
bereid was om ondanks de verkiezingsuitslag zich alsnog te laten regeren
door de corrupte marionetregering van Abbas (Fatah), werd de hele
Gaza-strook maar afgegrendeld. Vanaf dat moment leeft de bevolking van
de Gaza-strook in een noodsituatie, waarin van alles tekort is. Israel
liet (laat?) af en toe wat voeding, medicijnen en brandstof toe, maar
nauwelijks voldoende voor de 1½ miljoen mensen die op een kleine
oppervlakte samengeperst leven. Daarnaast wordt het zelfs Palestijnse
vissers onmogelijk gemaakt om voor hun eigen kust vis te vangen...
Uiteraard
moet een gekozen volksvertegenwoordiging zorgen voor degenen die zij
vertegenwoordigt, maar dat veronderstelt dan wél dat zogenaamd
democratische landen een dergelijke verkiezingsuitslag respecteren en de
'gekozen volksvertegenwoordiging' in staat stellen te voldoen aan haar
verplichtingen.
KM
vindt het kennelijk ook normaal dat een gekozen volksvertegenwoordiging
beschikt over "sluiptunnels", hij geeft er althans geen blijk van
begrepen te hebben dat die tunnels de enige manier zijn om aan voeding
en medicijnen te komen (en misschien ook wel [bestanddelen van] wapens,
inderdaad, want de Palestijnse politie heeft die even hard nodig als de
Nederlandse politie).
Volgens
de Israelische propaganda (en dat neemt KM zonder meer voor waar aan)
worden de Palestijnse 'raketten' afgeschoten op Israeli's (niet
op Joden, KM, maar op Israeli's!), maar dat is zeer de vraag. Het is
even goed mogelijk dat ze afgeschoten worden naar Israel, en af en toe
mensen treffen - dat is althans wat er gebeurt.
Waarom
wordt niet gewoon gekeken naar de uitwerking van de wederzijdse
beschietingen? Hamas-raketten treffen zelden mensen, de Israelische
beschietingen treffen talloze mensen, waaronder enorm veel kinderen,
ouderen en vrouwen - ook al zegt Israel dat de aanvallen niet op burgers
gericht zijn. De laatste 24 uur zijn zelfs drie VN-scholen getroffen -
terwijl Israel vooraf van de Verenigde Naties de exacte GPS-coördinaten
van die scholen gekregen had.
Het
toppunt van (welhaast infantiele) naïveteit bevindt zich in de
slotconclusie. Beste KM, dit probleem kan alleen worden opgelost,
wanneer:
- Israel
(en tegelijk met Israel de Verenigde Staten en de Europese Unie)
accepteren dat Hamas op eerlijke wijze de laatste verkiezingen gewonnen
heeft (en dat kan niet gezegd worden van bijv. de Verenigdestaatse
presidentsverkiezingen in 2000 en 2004!);
- Israel
zich terugtrekt tot de grenzen van 1967 (en dat impliceert de
ontmanteling van de Israelische nederzettingen op de Westelijke
Jordaanoever), zoals in tientallen resoluties van de Verenigde Naties
geëist wordt;
- Israel zich
niet bemoeit met wat er in de Palestijnse gebieden gebeurt, en de
grenzen van de Palestijnse gebieden niet afgrendelt (en daaraan moet
uiteraard Egypte zich houden.
Wanneer
aan die voorwaarden voldaan is, kan geprobeerd worden het evenwicht in
Palestina te herstellen en een modus te vinden voor een nabuurschap op
basis van gelijkheid en gelijkwaardigheid...
