Dolle pret in Amsterdam (maar niet heus!)

Vandaag werd op het Museumplein in Amsterdam, zoals intussen wel niemand zal zijn ontgaan, door het LAKS (Landelijk Aksie Komitee Scholieren) een manifestatie gehouden tegen de door het Balkenkabinet opgelegde 1040-uren-norm (scholieren moeten per jaar 1040 uur les krijgen, althans zich op school bevinden). Het is volstrekt gestoord om een dergelijke eis te stellen, wanneer iedereen met een IQ van 80 of meer wéét dat er daarvoor in Nederland na decennia onderwijsvernieuwing (nieuwspraak voor: onderwijsvernieling) - studiehuis, tweede fase, en eigenlijk al het hele mammoet-gedoe uit de jaren 1960- volstrekt onvoldoende leraren beschikbaar zijn, want die moesten allemaal zo nodig managertaken gaan uitvoeren. Het resultaat van een dergelijke norm is dat grote aantallen leerlingen zonder begeleiding in schoollokalen opgesloten zitten, zonder dat ze er iets leren. (Zie hierover ook mijn stukje Goedkoop scoren bij De Pers van afgelopen dinsdag)

Vanmiddag zat ik rond 15:00 in de tram in Amsterdam, en juist op het moment dat de tram vanaf het Leidseplein de Leidsestraat in wilde rijden, werd via de tram-o-foon omgeroepen dat tramlijnen 1, 2 en 5 moesten omrijden, omdat er in de Leidsestraat met stenen gegooid zou worden. 'Mijn' tram kon niet terug, dus moest door de Leidsestraat - en wat ik daar ook zag (winkelende mensen, verwarde toeristen die niet begrepen dat de rails voor de tram bestemd zijn, meer politie-agenten dan normaal), géén stenengooiende jongeren in ieder geval!

De stemming was trouwens al eerder gezet door de trambestuurder, die er geen bezwaar tegen had om te verkondigen dat die scholieren blij moesten zijn dat ze naar school konden, dat ze ze op moesten pakken, en dat 'in mijn tijd' daarmee wel anders omgegaan werd (ik dacht even dat hij 1940-1945 bedoelde, maar daar was hij veel te jong voor). Tot mijn grote verbazing waren veel passagiers het met hem eens - en aan hun Nederlands te horen, waren het toch echt bewoners van zogenaamd de meest linkse stad van Nederland, Amsterdam.

Toen ik alweer een tijdje thuis was, hoorde ik om 17:00 op het ANP-nieuws op de radiozender Arrow Classic Rock, dat de scholieren weer vanaf het Museumplein naar huis aan het gaan waren. En dat terwijl ik toch écht vóór 15:00 al gezien had dat het Museumplein, afgezien van de aanwezigheid van veel politielui en overvalwagens, er niet anders uitzag dan andere dagen. Ik heb maar niet gekeken naar TV-journaals, want daar zullen ongetwijfeld weer héél veel wandaden van jongeren te zien zijn geweest - en zullen de ware bedoelingen vermoedelijk zachtjes gefluisterd zijn bij beelden van boos kijkende scholieren, zodat vooral maar niemand weet waar het werkelijk over gaat.

Ik wil niet pessimistisch klinken (normaliter ben ik dat ook niet), maar een dergelijke confrontatie is niet goed voor mijn positieve toekomstbeeld (niet zozeer voor mij, mijn toekomst ligt -gezien mijn leeftijd- al grotendeels achter mij), maar ik vraag me werkelijk af of Nederland (en eigenlijk de hele EU) nog te redden is. Steeds meer wordt (bijna) overal duidelijk dat mensen te lui, dom, beroerd zijn om zelf na te denken en zich vooral laten meeslepen door sensationalistische kreten van dombi (type Wilders, Wiegel, Verdonk - of Vogelaar, die er ook in slaagt voortdurend nét de verkeerde dingen te zeggen, of de juiste dingen op een verkeerde manier).

Een ander droevig voorbeeld daarvan zijn de lezersreacties in o.a. de Telegraaf op de manier waarop GPD-correspondent Olivier van Beemen gisteren in een voorstad in Parijs in elkaar geslagen is door jongeren (zie ook nog hier). Een tekenend voorbeeld (spelling van de reageerder):

Eigen schuld. Nu heeft die linxe journalist eindelijk eens van dichtbij meegemaakt,wat al die moslims in europa betekenen die linx massaal heeft binnen gehaald. Wilders for President!

Heeft het nog zin om te proberen nog wat verstand in die holle hoofden te praten? Van de neoliberale internationale hoeven we geen steun te verwachten. Die heeft vooral graag one-trick-ponies, die goed zijn in hun vak en verder zich alleen maar druk maken om TV-series, olympisch en ander sport-geneuzel, en die uiteraard zoveel mogelijk willen consumeren, want de winst moet gemaximaliseerd worden - ook al betekent dat misschien dat er voor onze kleinkinderen geen grondstoffen meer overblijven.

Goedkoop scoren bij De Pers

Voor de zoveelste keer maakt De Pers het vandaag weer eens te bont. Was het verleden week nog een vermeende primeur over misstanden in het beleid van energieboer Oxxio, die de dag erop weer herroepen moest worden, vandaag probeert het sufferdje weer eens goedkoop te scoren met de in met name Amsterdam uit de hand gelopen scholierenmanifestaties. De voorpagina begint meteen grootschalig met een foto van een halve pagina groot en een kolossale kop Gewoon schorem en een kleinere bovenkop NIKS BOZE SCHOLIEREN. De foto toont inderdaad op de voorgrond een paar zich druk makende jongeren, maar als je daarachter kijkt zie je vooral een massa rustige jongeren, die bovendien ook nog eens een heel andere kant opkijken. De vraag dringt zich zelfs op of de foto misschien geënsceneerd is...

Volgens mij heeft De Pers er niks van begrepen: volgens mij zijn de scholieren wel degelijk boos (degenen die boos zijn), maar niet om de 1040-uur-regeling van het ministerie, maar vanwege het schromelijk overdreven optreden van de Middelburgse politie afgelopen vrijdag. Naar dat optreden wordt wel verwezen, maar alleen als citaat van een 'diender' (woordkeuze van De Pers): "Na de beelden van Zeeuwse agenten die scholieren met een gummiknuppel sloegen, moeten we oppassen. Voor je het weet hebben we de beeldvorming tegen." Dat de Middelburgse politie zich publiekelijk verontschuldigd heeft voor haar gewelddadig optreden (zie mijn artikel De politie, je beste vriend? of: neoliberale vrijheid van meningsuiting van eergisteren) staat in een klein berichtje op een andere pagina (in de internet-editie is het artikel wat langer: Excuses voor politiegeweld bij scholierenprotest).

Verder suggereert De Pers dat LAKS (het Landelijk Aktie Komité Scholieren), samen met Dwars achter de actie zit: 'Het agendapunt van GroenLinks-jongerenorganisatie DWARS en scholierenvakbond LAKS is een ultiem motief voor een middagje oproer.' Dat LAKS duidelijk heeft laten weten tégen acties te zijn omdat het ministerie bereid is te praten, kom je alleen te weten als je de Metro of de Spits leest.

De Pers laat zich graag betitelen als de kwaliteitskrant onder de gratis dagbladen, maar het enig kwalitatief superieure is de lay-out, die meestal niet zo schreeuwerig is als bij Metro, Spits en Dag. Verder is het vooral een sufferdje dat zich onderscheidt door eigenlijk alleen vóór de PvdA te zijn, en nadrukkelijk tégen de SP - wat dat betreft is De Pers niet zoveel anders dan de Volkskrant, die ook overduidelijk anti-SP is en zich ten opzichte van de PvdA alleen maar kritisch voordoet.

De politie, je beste vriend? of: neoliberale vrijheid van meningsuiting

Nederland is een democratie. Dat wordt althans beweerd door de Balkenbende die zich met manipulaties voor de zoveelste keer aan de macht heeft geholpen. Een democratie is, zoals we intussen allemaal toch wel zouden moeten weten, neoliberaal en daarom moeten ook altijd de belangen van de neoliberale internationale in aanmerking worden genomen, voordat iets democratisch genoemd mag worden.

Wanneer het ministerie dus beslist dat een schooljaar moet bestaan uit 1040 lesuren, is dat een democratische beslissing - en voor de twijfelaars zal het ministerie daar ook gerust nog een stempeltje "Democratisch goedgekeurd" op willen zetten.

Leerlingen zelf denken daar anders over, omdat zij tenslotte -beter dan wie dan ook- weten wat een dergelijke strakke eis inhoudt: wegens de bestaande lerarentekorten lege lesuren, die op school doorgebracht moeten worden, omdat het anders geen lesuren zijn en de norm niet gehaald wordt. Een zinloos uur op school is goed, een zinloos of zinnig besteed uur buiten de school is niet goed. Simpel, nietwaar?

Leerlingen zagen dat toch een beetje genuanceerder. Het LAKS (Landelijk Aktie Komitee Scholieren) heeft daar een duidelijke en zinnige mening over.

Afgelopen vrijdag werd in plaatsen in heel Nederland door scholieren actie gevoerd. Over de actie in Middelburg kopte Trouw Scholierenprotest in Middelburg loopt uit de hand. Je zou dus denken dat er minstens bomaanslagen gepleegd werden, en inderdaad de reactie van de politie, waarvan vroeger gezegd werd "de politie is je beste vriend" leek meer geschikt voor het uiteenslaan van agressieve fascisten met boksbeugels en fietskettingen dan om een scholierenbetoging in toom te houden. De kop had dus beter kunnen luiden: De politie heeft zichzelf niet meer in de hand.

Volgens HVZeeland zou het politie-optreden noodzakelijk zijn geworden door 'het plegen van vernielingen en diefstal', althans volgens politiewoordvoerster Mirja Vis. Dat was allemaal nog niet erg genoeg, want door de actie ontstond 'een ordeverstoring' door 'geblokkeerde straten en kruispunten'. Bovendien werden er ook nog eens auto's vernield, 'met eieren en vuurwerk [...] gegooid' en zelfs 'blikjes [...] leeg gegoten'. Tja, toen zat er natuurlijk niks anders op dan 'de wapenstokken te gebruiken', zeg maar: er lekker op los te meppen.

Waar hebben we het hier over? Wat voor diefstal werd er gepleegd? Misschien verplaatste een leerling een fiets om zich daarachter te beschermen tegen een mepgrage pet? Bij 'vernielingen' neem ik aan dat dit slaat op het later nog eens genoemde vernielen van auto's. Hoe? Misschien spoog een leerling op een auto? Of reed wellicht een geïrriteerde automobilist tegen een paaltje?

En dan 'geblokkeerde straten en kruispunten'. Het klinkt alsof er zo'n 100.000 scholieren aanwezig waren. Wanneer het opperhoofd van de wereldwijde anti-democratie (ja, ik bedoel George W.) in Amsterdam is wordt de wijde omgeving van het Amstel Hotel geblokkeerd en als hij naar Limburg gaat, wordt Zuid-Limburg zowat van de buitenwereld afgesloten, maar wanneer scholieren iets zinnigs te zeggen, mogen ze niet eens gebruik maken van hun grondwettelijke vrijheid van meningsuiting.

Dat ze met eieren gooiden was natuurlijk niet netjes. Dat is verspilling van voedingsmiddelen. Misschien zegt de Warenwet daar zelfs nog wel iets over. En dat vuurwerk... tja, dat mag alleen in de nacht van 31 december op 1 januari - en dan gebeurt het ook in die mate dat het een oorlog lijkt en mensen met astma, CARA, COPD aan de zuurstof moeten, maar bij een demonstratie, wanneer ze hooguit gevaar opleveren voor mede-demonstranten, dán kan het niet.

En dan het toppunt van dat alles... ze gooiden blikjes leeg! Nondedju! Dát is nog eens gevaarlijk. Je glijdt overal uit over de hondenstront en knollendrollen, de straat wordt constant bekwat door viezeriken, overal liggen lege chipszakjes en snoeppapiertjes, maar wanneer scholieren blikjes leeg gaan gieten, dan is de maat echt vol en moet er toch écht gemept worden. Misschien was er wel iemand die een blikje op een auto liet vallen, toen hij bemept werd, waarbij er tegelijk wat van de inhoud uitliep.

Natuurlijk, er moeten regels zijn! Het wordt dan ook hoog tijd dat het Nederlandse régime eens begint met het respecteren van de grondwet en dat de ministers niet meer proberen foute beslissingen af te dekken met nog foutere beslissingen, dat het recht voor iedereen gelijk is (dus geen verschil tussen enerzijds patsers -zoals grootfraudeurs- en anderzijds arbeiders en uitkeringsgerechtigden).

¡Viva la república!

Nadat de fascistische dictator Franco eindelijk in 1975 eindelijk verdween (helaas -voor deze ene keer- bestaat er niks van wat alle heilige sprookjesboeken ons proberen wijs te maken, want anders was ik ervan overtuigd dat hij nog steeds lekker lag te branden in de hel), braken er voor Spanje betere tijden aan. In 1976 was ik in Barcelona aanwezig bij de eerste anarchistische manifestatie na de Spaanse burgeroorlog en in het algemeen waagde de Spaanse overheid de eerste stapjes op het pad van de democratie. Dat dat een moeilijk pad is, kunnen we overal ter wereld zien in landen die als 'democratieën' beschouwd (zouden willen) worden.

Dat die weg naar de democratie gevolgd werd onder leiding van Juan Carlos, afstammeling van de vroegere monarchie, deerde op dat moment niet zo. Het feit dat politieke partijen toegestaan werden (ook al werden ze dan in het begin 'asociaciones políticas' genoemd) was op dat moment belangrijker dan het gegeven dat Juan Carlos door de verdwenen dictator was aangewezen als koning.

Zijn houding tijdens de bijna operette-achtige poging tot staatsgreep op 23 februari 1981 van luitenant-kolonel Antonio Tejero bracht hem veel goodwill, al had ik zelfs ook op dat moment al mijn twijfels of het geen PR-stunt was, ondanks dat ik toen nog niet zo achterdochtig jegens politici was als nu.

Wat doet hij echter verder? Hij reist wat rond, verkoopt links en rechts wat gemeenplaatsen, is aanwezig bij de doop van zijn kleinkinderen en zit vooral op rozen, op handen gedragen door een groot deel van de massa's binnen en buiten Spanje. Verder worden hij en zijn familie als onschendbaar beschouwd en toen op 18 juli dit jaar het satirische weekblad El jueves op de omslag reageerde op een voorstel om ouders voor elk nieuwgeboren kind een uitkering van € 2.500 te geven (Kroonprins: "Stel je voor: als je zwanger wordt, is dit de eerste keer in mijn leven dat ik iets gedaan heb dat op werken lijkt!") werd de hele oplage in beslag genomen, terwijl men in Spanje doorgaans niet al te kneuterig is. Het is trouwens niet veel anders dan in NL, waar de overheid niet moeilijk doet over kindertjes op een pedofielensite, behalve als het "prinsesjes" zijn; terwijl men diezelfde "prinsesjes" niet storend vindt op een site van neonazi's...

Dat Juan Carlos ook maar een gewoon mens is, heeft hij afgelopen zaterdag in Venezuela laten merken. Door president Hugo Chávez geconfronteerd met het gegeven dat de Spaanse ambassadeur (tenslotte officieel vertegenwoordiger van de Spaanse overheid, en dus indertijd van het régime van de post-fascistische José María Aznar) er geen doekjes om wond dat het hem verheugde toen Chávez in 2002 was afgezet door een staatsgreep -ook al mislukte die gelukkig dankzij de steun van het Venezolaanse volk-, reageerde hij op de kwalificatie van Aznar als fascist met: "¿Por qué no te callas?" ("Waarom houd je je mond niet?" - en niet "waffel", zoals ik in de Nederlandse pers gezien heb). Nog afgezien van het feit dat de opmerking misplaatst was (hij had ofwel zijn verontschuldigingen moeten aanbieden voor het schofterige optreden van de ambassadeur, dan wel moeten zeggen dat hij het op dat moment niet wilde hebben over de geaardheid van Aznar), was hij bovendien bijzonder ondiplomatiek door het gebruik van de tweede persoon enkelvoud ('je') in plaats van de hier protocolair vereiste u-vorm ("¿Por qué no se calla usted?").

Zoals de Nicaraguaanse president Daniel Ortega later zei: "De Spaanse broeders moeten leren discussiëren en ze moeten begrijpen dat de tijd van de hoogheden, van de koningen, verleden tijd is. Wij zijn geen onderdanen meer van welke koning dan ook." (El Universal van gisteren)

Het doet me overigens deugd dat een van mijn favoriete artiesten (zanger/schrijver Joan Manuel Serrat) in een interview op de Venezonaalse TV-zender ook zijn verbazing heeft uitgesproken over de reactie van Juan Carlos, al houdt hij zich verder wel op de vlakte: "Het heeft me verbaasd. De koning is altijd een evenwichtig persoon, bemiddelend, sympathiek en aangenaam". (El Universal van vandaag)

Voor wie Spaans begrijpt, wil ik nog verwijzen naar de site van Kaosenlared, waar dinsdag onder de titel Carlos, Juan Carlos y el fascismo een commentaar op de hele commotie gepubliceerd is. De tekening rechts is afkomstig uit dat artikel. De tekst betekent: "En jij... waarom houd jij je mond niet?"

Persoonlijk zou ik me -en niet alleen voor wat betreft Spanje, maar voor alle monarchieën, hoe democratisch ze zich ook willen voordoen- graag willen aansluiten bij de mening van Daniel Ortega: de tijd van de koningen is voorbij, en het wordt tijd dat de onderdanen dat ook eens begrijpen!

Opbouwend missiewerk

Gisteren hoorde ik tegen het eind van de middag op een commerciële radiozender het uurlijkse nieuwsbulletin. Ik luisterde maar met een half oor, want een nieuwsbulletin dat begint met geneuzel over Ajax en Feijenoord kan geen belangrijk nieuws bevatten (dacht ik).

Toch hoorde ik daarna (maar dat drong pas na enkele seconden tot me door) dat gemeld werd dat door (o.a.) Nederlandse soldaten minstens 25 Taliban-strijders gedood waren. Het ANP heeft het in dit verband -zoals ik nu zie- over "strijders van de radicale Taliban" - zie o.a. in het Noordhollands Dagblad).

Omdat ik maar half naar het radionieuws luisterde, drong het pas vannacht tot me door wat ik in werkelijkheid gehoord had - en wat er allemaal verzwegen was door de propagandamachine van de gelijkgeschakelde Nederlandse pers, wat voor vragen er niet beantwoord waren.

Wat voor mensen zijn er nu in Afghanistan gedood? Waren het Taliban-strijders - of waren het gewone Afghanen? We herinneren ons immers (hopelijk) nog dat voormalig minister van Oorlog Kamp verleden jaar schoorvoetend toegaf dat het verschil tussen de ene Afghaan en de andere nauwelijks te zien was.

Wat zijn de Taliban? Taliban zijn mensen die volgens een erg strikte interpretatie van de Islam proberen te leven, zeg maar zwarte-kousen-moslims. Dat kan dus geen reden zijn om hen te doden, en het feit dat ze "radicaal" zijn al helemaal niet. Tenslotte worden de christenfundamentalisten van het Nederlandse régime (of de bewoners van -ik noem maar een lange dwarsstraat- Babyloniënbroek) ook niet doodgeschoten.

Het moet hier dus gegaan hebben om mensen - en misschien wáren het zelfs wel strijders- van Afghaanse herkomst. Wat voor strijders? Verzetsstrijders! Hun land is immers bezet door buitenlandse legers, die in het land niks te zoeken hebben. George W. Bush kan dan wel met zijn gebruikelijke fantasie (domheid?) een kronkelpad bedacht hebben om het land verantwoordelijk te stellen voor de niet-bewezen wandaden van iemand die zich in Afghanistan verstopt zou hebben, maar dat is volgens het internationaal oorlogsrecht (sorry voor dit kromme woord, maar het heet nou eenmaal zo) geen reden om een land binnen te vallen en te bezetten.

De mede door Nederlandse soldaten gedode strijders zijn dus legitieme verzetsstrijders. Als Nederland Afghanistan was, zouden na de de oorlog de verzetsstrijders een lintje gekregen hebben (en misschien wel een handje van Willem A.) en posthuum de heldenstatus, wanneer ze door de bezettingsmacht gedood zouden zijn.

De Nederlandse (en andere) militairen die in Afghanistan het leven gelaten hebben zijn niet het slachtoffer geworden van "radicale Taliban"-strijders, maar van het onfatsoenlijke Nederlandse régime, dat besloten heeft minder waarde te hechten aan hun levens dan aan de koloniale oorlogen van de olie- en wapenindustrie.

Balkenende & kornuiten zouden er als gelovige christenen goed aan doen te beseffen dat zij, evenmin als Pontius Pilatus (zie bijv. Mattheüs 27:11-26), hun handen in onschuld kunnen wassen. Helaas ben ik ervan overtuigd dat zij (net zoals bijv. hun grote voorbeeld Bush) absoluut niet in hun beleden god geloven, anders zouden zij er wel voor zorgen hun daden af te stellen op de boodschap van hun profeet Jezus Christus. Nee, zij gebruiken (misbruiken) godsdienst (net als bijv. Job Cohen - zie mijn artikel Is die Job Cohen nou helemaal gek geworden? van 2 november dit jaar) om het Nederlandse volk te manipuleren.

Dankzij het al decennia-lang versimpelde Nederlandse onderwijs, dat mensen vooral opleidt tot experts (op één gebied) en steeds minder tot zelfdenkers, lukt dat aardig. En als extra manipulatie-techniek worden de moderne media gebruikt: tal van commerciële TV-zenders met veel "sport" en zeep om de aandacht af te leiden - en (zoals gisteren) het ANP-nieuws, dat (systematisch?) de verkeerde woorden gebruikt en oorlogsberichten na een voetbalnieuwtje brengt, alsof het in Afghanistan ook om een "sport" gaat.

Is die Cohen nou helemaal gek geworden?

Wat bezielt een man als burgemeester Cohen van Amsterdam om "als ongelovige" (bedoelt hij dat, of bedoelt hij "als niet-gelovige"?) een pleidooi te houden voor het belang van godsdienst? Die zou volgens hem namelijk een 'perspectief bieden op een rechtvaardiger samenleving'. (NRC van gisteren).

Godsdienst is niets anders dan een excuus voor vooroordelen, voor racisme, voor gewelddadigheden en een ideaal middel om mensen dom te houden en te manipuleren.

Toen een paar duizend jaar geleden bepaald werd dat god (welke god dan ook) varkens onreine dieren vond en daarom het eten van varkensvlees verbood, had dat gunstige gevolgen, want daardoor (en misschien was dat voor de bedenker van die god ook wel de reden) liepen de gelovigen minder risico van besmetting door de salmonella-bacterie. Zo zijn er wel meer voorbeelden te bedenken van een slim gebruik van godsdienst om mensen de goede richting op te sturen.

Toen de machthebbers in de middeleeuwen besloten dat niet-christenen ofwel zich moesten bekeren ofwel uitgemoord moesten worden, had dat nefaste gevolgen. Niet alleen werden honderdduizenden mensen vermoord, maar ook werd de wetenschappelijke ontwikkeling van Europa afgeremd. Spanje is de verjaging van de Arabieren (1492) nog steeds niet helemaal te boven gekomen.

Zo zijn er groeperingen die het voor elkaar krijgen (denk maar aan de katholieke fundamentalisten in Polen) homosexuelen als minderwaardig te beschouwen, of die (denk ook maar aan de katholieke fundamentalisten in Ierland en Portugal of Italië) er de voorkeur aan geven dat kinderen ongewenst geboren worden en daardoor in veel gevallen voorbestemd zijn tot een ongelukkig leven. Alles liever dan dat een bevrucht eitje afgedreven wordt, omdat zelfs een spermatozietje bijna al beschouwd wordt als een mini-mensje. En dan heb je nog gristelijke fundamentalisten (die van de SGP bijvoorbeeld) die vrouwen beschouwen als broed- en verzorgmachines, die vooral geen rol mogen hebben in de partij (contributie betalen mag uiteraard wel).

Cohen adviseert om "kritisch naar onze eigen samenleving te kijken en dergelijke kritiekpunten vanuit de religie werkelijk te onderzoeken. [...] De zoektocht naar een rechtvaardige samenleving zou juist het punt kunnen zijn waarop gelovigen en seculieren elkaar de hand kunnen reiken." Om echter de maatschappij kritisch te onderzoeken is godsdienst niet alleen overbodig, maar zelfs misleidend (want kleurend). De maatschappij kan heel goed geanalyseerd worden vanuit een eerlijke en oprechte beoordeling vanuit het idee "wat gij niet wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander niet".

Om een degelijke analyse van de maatschappij mogelijk te maken, is een goed (en derhalve veel beter dan het tegenwoordige!) onderwijs onontbeerlijk. Een onderwijs, dat vooroordelen (en dus welke godsdienst dan ook) uitbant.
Lees eerst het artikel in het NRC en daarna het boek The God Delusion van Richard Dawkins (uit 2006), in 2007 in het Nederlands gepubliceerd onder de titel God als misvatting.